DELİKli doğrular

Bu şiir sana değil aslında.
Fütursuzluğuna,
Beni hayretler ortasında bırakan.

Evet, aptalın tekiydim ben
Ve benim değildi ellerimden aldığın,
Peki,
kimindin sen,
Bana büzgülü bir nefret iken tek bıraktığın.

Hayatıma yakından göz kırpan
En orospu pişmanlığımsın.
Kanlı ciğer sızısıyla silindin
Kurumuş işsiz çimentosundan,
Ayırdığında mısın?

En ihtimalsiz kinimdin.

Evet, aşığın tekiydim ben.
Ve senin değildi sırlarımdan çaldığın,
Peki,
nasıl bir kadındın sen,
İstisnasız açık kapılarını uğruna çarptığın
O adamı isteyebilen.

En sebepsiz güvenimdin.

Sen ki, yüzüme hala bakabilen,
Öne eğmeden perçemlere esir alnını.
Çekinmeden al ardımdan kalanı.

Daha kan sızmadı bacağımdan,
Anlayamam içindeki ateşin lisanından,
Peki,
Sen, denizin bakışından çakar mısın?
O adam denizden gelendir çünkü
Onu benden iyi tanıyamazsın.

Sadakatsizliğine dön yüzünü.
Ak pudralarına pislik karışır,
Gün gelir de, şehveti görmüş gözlerin kırışır.
O vakit maskeleyemezsin düzünü.

Kapı kilidimin misafiriydin.
Şimdi maruzatımdan anlamazsın.

Düşman uyumaz av uyur.
Bu konuşulanlar aramızda.
Acı içiyorum delikli doğrulara!
Yüzün kaldıysa buyur...

A.B.
05.12.2008
17:01